Zomernacht

Het maanlicht schijnt

op onze gezichten

De broeierige warmte
van een heldere zomernacht

Waarin onze blikken
zich smachtend verstrengelen

Onze bruin gebrande lichamen
die verlangend samen zijn

Geven we toe aan het gevoel
van de zomer en deze nacht?

geschreven voor de dichtwedstrijd van stichting poesia

De vogelkooi

Als ik vleugels had

en ik vrij was om te gaan

Als je mijn kooi zou openen
en zou zeggen, “vlieg maar uit”

Als ik kon vertrekken
door te dansen op de wind

Als ik een vogel was
en zomaar weg kon vliegen

Ook dan zou ik blijven
omdat jij, mij mócht vangen 

Geschreven voor de Rinke Tolman Poëzieprijs, die als thema had Vogelvrij.

Als ik wil

Als ik wil,

dan kan ik vliegen
sla mijn vleugels uit
en ga

Als ik wil,
bouw ik luchtkastelen
en bonenstaken
meters hoog

Als ik wil,
dan dans ik met een prins
op een adelbal
in zijn kasteel
 

Als ik wil,
vecht ik met draken
ben ik een held
met zwaard en al

Als ik wil,
creëer ik hele werelden
in mijn hoofd
en op papier

Geschreven voor de Rinke Tolman Poëzieprijs, die als thema had Vogelvrij.

Schilderen

Je schildert met je woorden
Een ongekend verlangen
Naar onbekende werelden
Vol magische gedachten

Je laat je dromen zweven
En kleurt de woorden in
Die vormen een sprookje
Dat echt wordt in mijn hoofd

De weg

Ik zet mijn eerste stappen

Op de lange weg van het leven

Voetje voor voetje ga ik voort

Voorzichtig maar trefzeker

Zet ik mijn weloverwogen passen

Maar dan sta ik stil en ik kijk om

En ik zie de wereld met andere ogen

Mijn weg lijkt opeens veranderd

Maar het verschil is mij nog onbekend

Langzaam loop ik verder

Kijkend, turend naar het eind

Wensend wat er daar zal zijn

Maar ik weet dat ik moet lopen

Voetje voor voetje, pasje voor pasje

Genietend van mijn lange weg

Wat komt dat zal eens komen

En mijn weg leidt daar naar toe

Dus ik blijf lopen en wacht af

oorspronkelijk geschreven op 15-09-2006

Het lot

Het leven is een weg

Een weg met kruispunten

Vol keuzes

Ga ik rechts

Of ga ik links

Maar wat doe je, als blijkt

Dat je keuze

Geen keuze is

Weiger je?

Protesteer je?

Of ga je mee?

Volg je het pad van je lot

Of sla je af

Om te ontdekken

Dat ook dit pad

Naar je lot leidt?

oorspronkelijk geschreven op 27-01-2011

Niemandsland

Ik sluit mijn ogen

en zet de eerste stappen
door de dichte mist

ik voel de kou
die me bij de keel grijpt
en mij doet huiveren

Ik wandel niet
door mooie weilanden
maar langs grijs beton

Met elke nieuwe stap
vergroot de eenzaamheid
en vriest mijn hart

In mijn eigen niemandsland

eerder gepubliceerd in de rubriek Wassily's Frisbee in het tijdschrift Schoon Schip, editie maart 2014

Schrijven is geen keuze...

Schrijven is voor mij geen keuze, het is een noodzaak.

Het is een innerlijke niet te stoppen drang om door middel van woorden mijn wereld vorm te geven en nieuwe werelden te scheppen. Dichten draait voor mij om het over brengen van emoties en gevoelens. Het is een manier om een ander mee te nemen in een wereld die ze anders niet zouden bezoeken.

Ik dicht vanuit mijn gevoel, mijn visie en beleving. Het is voor mij echter geen doel om de lezer de achtergrond van een gedicht te laten begrijpen. Een goed gedicht is voor mij een gedicht dat iets met de lezer doet, los van wat de schrijver er mee beoogde. Jouw interpretatie kan compleet anders zijn dan de mijne, maar juist dat is in mijn ogen de kracht van een gedicht.