Niemandsland

Ik sluit mijn ogen

en zet de eerste stappen
door de dichte mist

ik voel de kou
die me bij de keel grijpt
en mij doet huiveren

Ik wandel niet
door mooie weilanden
maar langs grijs beton

Met elke nieuwe stap
vergroot de eenzaamheid
en vriest mijn hart

In mijn eigen niemandsland

eerder gepubliceerd in de rubriek Wassily's Frisbee in het tijdschrift Schoon Schip, editie maart 2014